loading...

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

”Μεγαλώνοντας με δυο μαμάδες: Η ανείπωτη πλευρά του παιδιού”, του Robert Oscar Lopez

Ο Robert Oscar Lopez μεγάλωσε με δύο λεσβίες μαμάδες και διηγήθηκε την εμπειρία του.
Ο Robert Oscar Lopez είναι επίκουρος καθηγητής της αγγλικής γλώσσας στο California State University-Northridge. Είναι ο συγγραφέας του ‘Πολύχρωμος Συντηρητικός: Αμερικανικές συζητήσεις με τους Αρχαίους από τον Wheatley στον Whitman’.
Ο Robert Oscar Lopez ανατράφηκε από δύο λεσβίες. 
Εδώ, αποκαλύπτει πόσο επιζήμια είναι αυτή η εμπειρία.
Μεγαλώνοντας με δυο μαμάδες: Η ανείπωτη πλευρά του παιδιού
Πολύ απλά, μεγαλώνοντας με γκέι γονείς ήταν πολύ δύσκολο, και όχι λόγω της προκατάληψης από τους γείτονες. … Όταν η ζωή στο σπίτι σας είναι τόσο ριζικά διαφορετική από όλους τους γύρω σας, με θεμελιώδη τρόπο που χτυπά σε βασικές φυσικές σχέσεις, μεγαλώνεις περίεργα.
Δεν έχω διαταραχές ψυχικής υγείας ή βιολογικές καταστάσεις. Απλά μεγάλωσα σε ένα σπίτι τόσο ασυνήθιστο που έμελλε να υφίσταμαι ως ένα κοινωνικό απόβλητο.
Οι συμμαθητές μου έμαθαν όλους τους άγραφους κανόνες της ευπρέπειας και της γλώσσας του σώματος στα σπίτια τους. Καταλάβαιναν τι ήταν σκόπιμο να πούμε σε ορισμένες καταστάσεις και τι όχι. Έμαθαν τόσο τους παραδοσιακά αρσενικούς όσο και τους παραδοσιακά γυναικείους κοινωνικούς μηχανισμούς.
Ακόμη και αν οι γονείς των συμμαθών μου ήταν διαζευγμένοι, και πολλοί από αυτούς ήταν, παρόλα αυτά μεγάλωσαν βλέποντας αρσενικά και θηλυκά κοινωνικά μοντέλα. Έμαθαν, συνήθως, πώς να είναι τολμηροί και θαραλλέοι από τις ανδρικές μορφές και πώς να γράφουν ευχαριστήριες κάρτες και να είναι ευαίσθητοι από τις γυναικείες μορφές.
Αυτά είναι στερεότυπα, φυσικά, αλλά τα στερεότυπα έρχονται πρακτικά όταν αναπόφευκτα αφήνεις την ασφάλεια του τρέιλερ της λεσβίας μαμά σου και πρέπει να δουλέψεις και να επιβιώσεις σε έναν κόσμο όπου όλοι σκέφτονται με στερεότυπους όρους, ακόμη και οι ομοφυλόφιλοι.
Δεν είχα καμία ανδρική φιγούρα για να ακολουθήσω, και η μητέρα μου και η σύντροφός της ήταν και οι δύο σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς πατέρες ή τις παραδοσιακές μητέρες. Ως εκ τούτου, είχα πολύ λίγες αναγνωρίσιμες κοινωνικές νύξεις για να προσφέρουν πιθανούς αρσενικούς ή θηλυκούς φίλους, δεδομένου ότι δεν ήμουν ούτε σίγουρος ούτε ευαίσθητος απέναντι στους άλλους.
Γι ‘αυτό έκανα φίλους σπάνια, και αποξένωνα τους άλλους εύκολα. Οι γκέι που μεγάλωσαν σε οικογένειες με στρέιτ γονείς μπορεί να έχουν παλέψει με τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Αλλά όταν ήρθαν στο τεράστιο κοινωνικό σύμπαν των προσαρμογών που δεν ασχολούνται με τη σεξουαλικότητα – πώς να ενεργείς, πώς να μιλήσεις, πώς να συμπεριφερθείς – είχαν το πλεονέκτημα της μάθησης στο σπίτι. Πολλοί ομοφυλόφιλοι δεν συνειδητοποιούν τι ευλογία ήταν να εκτρέφονται σε ένα παραδοσιακό σπίτι.
Η ζωή στο σπίτι μου δεν ήταν παραδοσιακή ούτε συμβατική. Υπέφερα με τρόπους που είναι δύσκολο για τους κοινωνιολόγους να βρουν στον κατάλογο.
Ταυτόχρονα νευρικός και ωμός, αργότερα θα φαινόμουν παράξενος ακόμη και στα μάτια των ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων ενήλικων που είχαν λίγη υπομονή για κάποιον σαν εμένα. Ήμουν εξίσου παράξενος γι αυτούς, όπως ήμουν και για τους στρέιτ.
Η ζωή είναι σκληρή όταν είσαι περίεργος. Ακόμα και τώρα, έχω πολύ λίγους φίλους και συχνά αισθάνομαι σαν να μην καταλαβαίνω τους ανθρώπους λόγω των σιωπηλών ενδείξεων φύλου που όλοι γύρω μου, ακόμα και οι ομοφυλόφιλοι που μεγάλωσαν σε παραδοσιακά σπίτια, θεωρούν δεδομένες. Αν και είμαι εργατικός και μαθαίνω γρήγορα, έχω πρόβλημα σε επαγγελματικά περιβάλλοντα επειδή  οι συνάδελφοι με βρίσκουν περίεργο. 
Από την άποψη της σεξουαλικότητας, οι ομοφυλόφιλοι που μεγάλωσαν σε παραδοσιακά νοικοκυριά επωφελήθηκαν έχοντας τουλάχιστον δει κάποιο είδος των λειτουργικών τελετουργικών ερωτοτροπίας γύρω τους. Δεν είχα ιδέα πώς να κάνω τον εαυτό μου ελκυστικό για τα κορίτσια.
Όταν βγήκα από το τρέιλερ της μητέρας μου, μου κόλλησαν αμέσως την ετικέτα του απόβλητου, λόγω της κοριτσίστικης ιδιομορφίας μου, των αστείων ρούχων, και του αλλόκοτου. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι έφυγα από το λύκειο ως παρθένος, αφού ποτέ δεν είχα μια κοπέλα, αντί να έχω πάει σε τέσσερις χορούς έστω ως σοφός σύντροφος για τα κορίτσια που απλά ήθελαν κάποιον να δώσει τη γνώμη του.
Όταν πήγα στο κολέγιο, ενεργοποίησα το “γκέινταρ” όλων, και η LGBT ομάδα του πανεπιστημίου γρήγορα ήρθε επάνω μου για να μου πει ότι ήταν 100 τοις εκατό σίγουρη ότι πρέπει να είμαι ομοφυλόφιλος. Όταν βγήκα ως bisexual, είπαν σε όλους ότι έλεγα ψέμματα και απλά δεν ήμουν έτοιμος να βγω από το ντουλάπι ως gay ακόμα.
Τρομαγμένος και τραυματισμένος από το θάνατο της μητέρας μου, βγήκα από το κολέγιο το 1990 και μπήκα μέσα σε αυτό που μπορεί να ονομαστεί μόνο gay υπόκοσμος. Φοβερά πράγματα μου συνέβησαν εκεί.
Δεν ήταν μέχρι που ήμουν είκοσι οκτώ που βρέθηκα ξαφνικά σε μια σχέση με μια γυναίκα … Αποκαλώ τον εαυτό μου bisexual, διότι θα χρειαστούν αρκετά μυθιστορήματα για να εξηγήσουν πώς κατέληξα “στρέιτ” μετά από περίπου τριάντα χρόνια ως ομοφυλόφιλος άνδρας. Δεν αισθάνομαι πως πρέπει να ασχοληθώ με γκέι ακτιβιστές που με κατακεραυνώνουν με τον τρόπο που πάνε σε ψάχνω-και-καταστρέφω αποστολές κατά πρώην-γκέι, “περιπτώσεις ντουλάπα,” ή “homocons.”
Αν και έχω μια βιογραφία ιδιαίτερα σχετική με gay θέματα, ο πρώτος άνθρωπος που επικοινώνησε μαζί μου για να με ευχαριστήσει που μοιράστηκα την άποψη μου σχετικά με ζητήματα της LGBT ήταν ο Mark Regnerus, σε ένα μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με ημερομηνία 17 Ιούλη 2012. Δεν ήταν μέρος της μαζικής έρευνά του, αλλά πρόσεξε ένα σχόλιο που είχα αφήσει σε ένα δικτυακό τόπο γι ‘αυτό, και πήρε την πρωτοβουλία να ξεκινήσει μια αλληλογραφία.
Σαράντα ένα χρόνια είχα ζήσει, και κανείς – τουλάχιστον του συνόλου των ομοφυλόφιλων ακτιβιστών – δεν ήθελε να μιλήσω με ειλικρίνεια για τα πολύπλοκα gay θέματα της ζωής μου. Αν δεν υπάρχει άλλος λόγος από αυτόν, ο Mark Regnerus αξίζει τεράστιας αναγνώρισης – και η γκέι κοινότητα θα έπρεπε να τον ευγνωμονεί αντί να προσπαθει να τον φιμώσει.
Η μελέτη του Regnerus εντόπισε 248 ενήλικα παιδιά από γονείς που είχαν ρομαντικές σχέσεις του ιδίου φύλου. Προσφερόμενα μια ευκαιρία να παρέχουν ειλικρινείς απαντήσεις με την εκ των υστέρων ενήλικη ζωή, έδωσαν δυσμενείς αναφορές για την ατζέντα ισότητας στον gay γάμο. Ωστόσο, τα αποτελέσματα υποστηρίζονται και από ένα σημαντικό πράγμα στη ζωή που ονομάζεται κοινή λογική: Μεγαλώνοντας διαφορετικά από τους άλλους ανθρώπους είναι δύσκολο, και οι δυσκολίες αυξάνουν τον κίνδυνο ότι τα παιδιά θα αναπτύξουν ενδεχόμενες κακές ρυθμίσεις ή αυτοθεραπεία με αλκοόλ και άλλες επικίνδυνες συμπεριφορές. Κάθε ένας από αυτούς τους 248 είναι μια ανθρώπινη ιστορία, χωρίς αμφιβολία με πολλές περιπλοκές.
Όπως η ιστορία μου, οι ιστορίες αυτών των 248 ανθρώπων αξίζουν να ειπωθούν. Το ομοφυλοφυλικό κίνημα κάνει ό, τι μπορεί για να βεβαιωθεί ότι κανείς δεν τους ακούει. Αλλά εγώ ενδιαφέρομαι περισσότερο για τις ιστορίες από τους αριθμούς (κυρίως ως καθηγητής αγγλικών), και ο Regnerus σκόνταψε άθελά του σε ένα σεντούκι θησαυρού για αφήγηση.
Γιατί λοιπόν ο κώδικας σιωπής από τους LGBT ηγέτες; Μπορώ μόνο να υποθέσω από εδώ που κάθομαι. Κρατώ την μνήμη της μητέρας μου, αλλά εγώ δεν μασάω τα λόγια μου όταν μιλάω για το πόσο δύσκολο ήταν να μεγαλώσω σε ένα γκέι σπίτι. Προγενέστερες μελέτες εξέτασαν παιδιά που εξακολουθούν να ζουν με τους γκέι γονείς τους, τα οποία δεν είχαν την ελευθερία να μιλήσουν, διέπονται όπως όλα τα παιδιά από την γονεική ευσέβεια, την ενοχή, και τον φόβο ότι θα χάσουν τα δικαιώματά τους. Για το ότι προσπάθησα να μιλήσω ειλικρινά, έχω συντριβεί, κυριολεκτικά, για δεκαετίες ….
Ειδικά καταδικαστική είναι η φιλελεύθερη στάση ότι δεν πρέπει να είμαστε επικριτικοί για το σεξ. Στον γκέι κόσμο του Μπρονξ, έχω καθαρίσει αρκετά διαμερίσματα ανδρών που είχαν πεθάνει από AIDS για να καταλάβω ότι η αντίσταση σε έναν σεξουαλικό πειρασμό είναι κεντρικής σημασίας για κάθε είδους ανθρώπινη κοινωνία. Το σεξ μπορεί να είναι επιζήμιο όχι μόνο λόγω των μολυσματικών ασθενειών, αλλά και γιατί μας αφήνει ευάλωτους και πιο πιθανό να προσκολληθούμε σε ανθρώπους που δεν μας αγαπούν, να θρηνούμε αυτούς που μας αφήνουν, και δεν ξέρουμε πώς να ξεφύγουμε από αυτούς που μας χρειάζονται, αλλά τους οποίους δεν αγαπούμε. Η αριστερά δεν καταλαβαίνει τίποτε από όλα αυτά. Γι ‘αυτό είμαι συντηρητικός.
Τα παιδιά μας δεν φτάνουν με καθαρή νομική ασυλία. Ως άνθρωπος, αν και είμαι bisexual, δεν έχω πετάξει μακριά τη μητέρα του παιδιού μου σαν να είναι μια χρησιμοποιημένη θερμοκοιτίδα. Έπρεπε να βοηθήσω τη σύζυγό μου μέσα από τις δυσκολίες της εγκυμοσύνης και την κατάθλιψη μετά τον τοκετό. Όταν αγωνίζεται με διακρίσεις εις βάρος μητέρων ή γυναικών σε ένα σεξιστικό εργασιακό χώρο, πρέπει να είμαι υπομονετικός και να ακούω. Θα πρέπει να παρακολουθώ τις σεξουαλικές της ανάγκες.
Μόλις έγινα πατέρας, έβαλα στην άκρη το δικό μου ομοφυλοφυλικό παρελθόν και ορκίστηκα ποτέ να μη χωρίσω τη γυναίκα μου ή να πάω με άλλο πρόσωπο, αρσενικό ή θηλυκό, πριν πεθάνω. Επέλεξα αυτή τη δέσμευση, προκειμένου να προστατεύσω τα παιδιά μου από το να αντιμετωπίσουν ένα επιβλαβές δράμα, ακόμα και καθώς μεγαλώνουν για να γίνουν ενήλικες. Όταν είσαι γονέας, ηθικά ερωτήματα περιστρέφονται γύρω από τα παιδιά σου και κάνεις πέρα το προσωπικό σου συμφέρον. . . για πάντα.
Πηγή:
loading...

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

loading...