loading...

Τρίτη 23 Μαΐου 2017

Το αθηναϊκό κρατίδιο και η Θεσσαλονίκη – Με αφορμή την επίσχεση στον ΟΑΣΘ.

  • (Φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Νίκος Αρβανιτίδης)
Η Θεσσαλονίκη παρά το μέγεθος και τις ανάγκες της είναι η πόλη που έχει έναν μόνο φορέα αστικής συγκοινωνίας. Υποτίθεται ότι της έριξαν στάχτη στα μάτια για τη δημιουργία μετρό αλλά το έργο, ενώ στην Αθήνα για ανάλογου μήκους επέκταση «ωριμάζει» σε έναν χρόνο, στη Θεσσαλονίκη είναι άγνωστο πότε θα τελειώσει. Οι κατά καιρούς υποσχέσεις δεν τηρούνται, οπότε δεν λαμβάνονται υπόψη.
Το μετρό θα γίνει... όταν και εάν ευαρεστηθεί η Αθήνα.
Ο αρμόδιος υπουργός για τις συγκοινωνίες (και ο ΣΥΡΙΖΑ Αθηνών) δεν ξέρουν κατά πού πέφτει η πόλη. Ο ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης το πιθανότερο είναι να βγάλει μια ανακοίνωση και να ζητά να αναλάβει το φορέα ο ίδιος, ή η Τοπική Αυτοδιοίκηση (που δεν μπορεί να μαζέψει τα σκουπίδια), ή ακόμη και το κράτος, για να έχουμε να διορίζουμε.
Ο Αλέξης Τσίπρας στο γραφείο του στη Θεσσαλονίκη (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ)
Ο πρωθυπουργός διατηρεί για τα μάτια του κόσμου γραφείο στη Θεσσαλονίκη, έτσι για να έρχεται καμιά βόλτα. Οι περίφημοι εργαζόμενοι με το προλεταριακό τους δίκιο ενδιαφέρονται, και ως ένα βαθμό δικαίως, να πληρωθούν. Αλλά αν θέλουν τη συμπαράσταση της κοινωνίας πρέπει και αυτοί να σκεφτούν πως υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που θέλουν να μετακινηθούν προς τις εργασίες τους, και η απεργία στον ΟΑΣΘ τους κοστίζει πολύ ακριβά.
Ο λαός επί της ουσίας έχει δίκιο –δεν μπορεί να μετακινηθεί–, αλλά κοιμάται τον ύπνο του δικαίου. Θέλει, λέει, κάποιον ηγέτη να τον ξεσηκώσει. Οι ηγέτες, όμως, τελείωσαν. Η Κίνηση Πολιτικής Πίεσης «δέλτα», πραγματοποίησε πρόσφατα στη Θεσσαλονίκη εκδήλωση για τα Βαλκάνια, με μεγάλη προσέλευση κόσμου.
Ήμουν στο πάνελ και στον προβληματισμό τους για περικύκλωση της Ελλάδας από την Τουρκία, και είπα πως από άποψη ασφαλείας η «περικύκλωση» αυτή δεν ενέχει κανέναν κίνδυνο. Για την πολιτική και οικονομική παρουσία της Τουρκίας στα Βαλκάνια δεν μπορεί να πει κανείς τίποτε. Η γειτονική χώρα έχει κάθε δικαίωμα να αναπτύξει τις πολιτικές και οικονομικές σχέσεις της.
Ανάλογη δραστηριότητα είχε την ευκαιρία να αναπτύξει και η Ελλάδα στα Βαλκάνια, κυρίως τη δεκαετία του 1990 και του 2000 μέχρι που ενέσκηψε η κρίση. Δεν το έκανε με την οργάνωση και τη μεθοδικότητα που έπρεπε.
Το αθηναϊκό κρατίδιο προτιμά η Ελλάδα να μην παίξει κανένα ρόλο στα Βαλκάνια παρά να ανατεθεί κάποιος ρόλος στη Θεσσαλονίκη.
Ένας έντονος αθηναϊκός επαρχιωτισμός και μια μεγαλομανία σε αναντιστοιχία με το αστικό της εκτόπισμα οδήγησε την κυβέρνηση Σημίτη και το αστικό απαράτ της εποχής να αναλάβουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Κίνηση καταστροφική που συνέβαλε τα μέγιστα στην κρίση που διανύουμε σήμερα. Δεν γνωρίζει κανείς πόσο κόστισαν οι Αγώνες.
Άδεια στάση στην πλατεία Αριστοτέλους (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ / Σωτήρης Μπαρμπαρούσης)
Όταν τέθηκε θέμα δημιουργίας στην Ελλάδα ενός μεγάλου αεροδρομίου, πρόκριναν την Αθήνα. Αυτό ακούγεται λογικό. Όταν, επίσης, ετέθη θέμα δημιουργίας ενός μεγάλου λιμανιού πρόκριναν τον Πειραιά. Γιατί όχι τη Θεσσαλονίκη; Τα θέλουν όλα. Και οι υπόλοιποι Έλληνες κάθονται και τα αποδέχονται αδιαμαρτύρητα. Μέχρι πότε;
Υπάρχουν μερικοί ακόμη μικρότεροι θεσμοί που το ολοκληρωτικής νοοτροπίας αθηναϊκό κρατίδιο δεν μπορεί να ανεχθεί την παρουσία τους στη Θεσσαλονίκη. Για να είμαστε σαφείς, αθηναϊκή ταυτότητα δεν υπάρχει. Υπάρχει ένα αμάλγαμα επήλυδων στην Αθήνα, ο μέσος όρος του οποίου παράγει αυτήν την νοοτροπία που μπορεί να χαρακτηριστεί «αθηναϊκή ιδεολογία».
Πρέπει να αντιμετωπιστεί. Ένα πανελλήνιο κίνημα προς αυτήν την κατεύθυνση είναι ώρα να αναπτυχθεί.
Παντελής Σαββίδης
loading...

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

loading...