loading...

Παρασκευή 28 Απριλίου 2017

Βενεζουελ-λάς. Μνημείο του μετανάστη απέναντι από την Ακρόπολη.

Του Λιακόπουλου Δημοσθένη
Κάποτε, κατά την επανάσταση του΄21, οι Τούρκοι, είχαν αποκλειστεί πάνω στην Ακρόπολη και επειδή ξέμειναν από βόλια, γκρέμιζαν τους δωρικούς κίονες για να πάρουν το μέταλλο στήριξης και να καλουπώσουν νέα βόλια.
Τότε, οι πρόγονοί μας, έκαναν συμφωνία με τους Τούρκους, να τους δώσουν βόλια για να τους σκοτώνουν, αρκεί να μην ρίξουν άλλους κίονες.
Η Ακρόπολη δηλαδή, το παγκόσμιο αυτό έργο τέχνης, είναι πληρωμένο με το αίμα των Ελλήνων.
Είναι το παγκόσμιο σύμβολο, του πνεύματος, της τεχνολογίας, των επιστημών και της καλαισθησίας.
Απέναντι λοιπόν,  από το κορυφαίο μνημείο του Ελληνισμού αλλά και της ανθρωπότητος, στο λόφο του Φιλοπάππου, κοντά στη φυλακή, που οι μεγάλοι δημοκράτες φυλάκισαν και εκτέλεσαν τον Σωκράτη, στήσανε κάποιοι ένα μαρμάρινο τσαντίρι, σαν μνημείο για τους μετανάστες.
Κάποιος πρέπει να εξηγήσει σε αυτούς που είχανε την ιδέα να στήσουν το μαρμάρινο τσαντίρι, ότι οι μετανάστες σπάνια έχουν αντίσκηνα κάμπινγκ, γιατί τους κυνηγούν και τους πυροβολούν αν είναι πρόσφυγες, ή μένουν σε σπίτια, αν μεταναστεύουν νομίμως.
Το «καλλιτέχνημα» ζυγίζει 300 κιλά και το μετέφεραν  με ειδικό γερανό. Ο γερανός σταμάτησε στο φυλάκιο, ενώ χρειάστηκε να κοπούν ακόμα και δέντρα, για να τοποθετηθεί στην τελική περίοπτον θέσιν.
Το μαρμάρινο τσαντίρι, τοποθετήθηκε στα πλαίσια της έκθεσης Documenta 14,  «Learning from Athens», που πραγματοποιείται στην Αθήνα από τις 8 Απριλίου έως τις 16 Ιουλίου.
Η διευθύντρια του καλλιτεχνικού γραφείου της documenta στην Αθήνα φέρεται να είπε, ότι το συγκεκριμένο σημείο επιλέχθηκε επειδή «στόχος είναι η συνομιλία του έργου με τον Παρθενώνα, το οικουμενικό μνημείο, αλλά και με τη σύγχρονη τοπογραφία, ενώ η σκηνή, που παραπέμπει στις κατοικίες ιθαγενών του Καναδά, έχει πολλαπλά νοήματα: την επισφάλεια, τη λιτότητα, την προσφυγιά, το υποκατάστατο του σπιτιού».
«Το λευκό μάρμαρο μνημειοποιεί την ιδέα της προσφυγικής κρίσης, ενώ η οξύμωρη κατάσταση της βαριάς μαρμάρινης σκηνής που μεταφέρεται δύσκολα από τη μία χώρα στην άλλη (σε αντίθεση με το ελαφρύ τύπου ιγκλού ‘σπίτι’ των ιθαγενών), έχει μια επιπλέον ‘ανάγνωση’: τη δυσκολία μετακίνησης των προσφύγων».
Η έκθεση documenta , λέγεται ότι έχει badget 70 εκατομμύρια.
Καλέ μου Δήμαρχε, που λογικά έδωσες άδεια για να μπει το καλλιτέχνημα και να …. συνομιλήσει με τον Παρθενώνα, πιστεύω ότι ακόμη και εσύ ξέρεις ότι όλα έχουν όρια, στο να δείξουμε το πόσο πολύ εκτιμούμε τους μετανάστες.
Τόσο το σκεπτικό, όσο και το αποτέλεσμα, είναι ακαλαίσθητα από μόνα τους. Ο συσχετισμός όμως με τον Παρθενώνα, αποτελεί, κατά την ταπεινή μου άποψη,  προσβολή του αρχαίου ελληνικού πνεύματος. Τα σχόλια δικά σας.Πηγή.
loading...

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου

loading...