Του Άρη Δημόπουλου
Στην παρούσα χρονική στιγμή, γίνεται φανερό πως η Ελλάδα βιώνει δύο εντελώς διαφορετικές πραγματικότητες: Αυτήν των κυβερνώντων μαζί με κάποιους λίγους "αμετανόητους υποστηριχτές τους" και εκείνη μία συντριπτικότατης πλειοψηφίας των Ελλήνων που έχουν πληγεί όσο ποτέ από την μακρόχρονη κρίση.
Την ώρα που το Μέγαρο Μαξίμου έχοντας υπογράψει δύο μνημόνια μέσα σε δύο χρόνια, έχει επιδοθεί σε μία συντονισμένη εκστρατεία "αναγκαστικής ωραιοποίησης" της οικτρής κατάστασης που βιώνουν οι Έλληνες. Επειδή μιλάμε πάντοτε απλά και μαθηματικά, ας δούμε την μία όψη του νομίσματος:
Η άλλη όψη του νομίσματος εναπόκεινται στην ίδια την κοινωνία, τα εκατομμύρια των Ελλήνων που ζουν με πενιχρά εισοδήματα (των ίδιων ή των συγγενών τους) και πλήττονται από άνευ προηγουμένου φοροκαταιγίδες.
Είναι ενδεικτικό πως την τελευταία διετία οι φόροι και μόνο της "πρώτης φοράς αριστεράς", ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο, βυθίζοντας μία ολόκληρη χώρα σε κατάθλιψη, εν αντιθέσει με ότι ισχυρίζεται τώρα ο Υπουργός Υγείας, Παύλος Πολάκης.Η καταμέτρηση λοιπόν έχει ως εξής:
Στοιχεία αρκετά παράδοξα, αν αναλογιστεί κανείς πως το κύριο προεκλογικό σύνθημα του κυβερνώντος κόμματος ήταν το "Η ελπίδα έρχεται".
Από ότι φάνηκε και στην πράξη, η ελπίδα εν τέλει όχι μόνο δεν ήρθε, αλλά η ελληνική κοινωνία βυθίστηκε ακόμη περισσότερο στην κατάθλιψη. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ είναι αποκαρδιωτικά και μιλούν για σταθερά αύξοντα ρυθμό των αυτοκτονιών και των περιστατικών οξείας κατάθλιψης στους Έλληνες.
Πιο συγκεκριμένα οι -καταγεγραμμένες πάντα- αυτοκτονίες το 2010 ανέρχονταν σε 377, το 2013 σε 613 και το έτος 2016 650, χωρίς να συνυπολογίζονται οι "αδιευκρίνιστοι θάνατοι" και οι απόπειρες αυτοκτονιών.
loading...
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου